Dertlerim sabret!

Umut, huzur, sevgi neydi artık bilinmiyor

Karmaşık bir hayat içinde

sürünerek yol alıyor

Derdimi yalnız sayfalara anlatır,

olmadı mı ferman çeker

Uykusuz gecelerde zifiri karanlık yollarda yol alır

Yol alırım ki karanlıklarda 

daha dertler bana gözükmesin

Zifiri karanlıklarda kaybolup yok olsun diye.

Ey can!

Şu hayat kimine acı kimine tatlı 

Bana  sorarsan

artık hiç bilmiyorum hiçbir şey

Sadece şu hayatta bir secdem var bir de içimde tam derinde hiç ama hiç dinmeyen bir yara

Ve o yarayla secdeye kapanır

elerimi âçarım semaya

Rabbime karşı

Ama artık dilimden ne dua ne beddua  dökülür 

Sadece yüreğimde acısı ile

tenim ve iliklerimdeki dinmeyen ağrı ile gözlerimden yâşlar boşalır

Ey can! 

Çünkü çok çok yoruldum ey can!

Çook...

Sadece uyumak istiyorum

Çünkü iliklerimdeki ağrılar beni uyutmaz

Beni uyutmaz ey can!

Sadece herkes uyurken 

ben zifiri karanlıkta boşluğa 

dalarım ey can!

Bir ara gözlerim uykuya daldı 

boşluğa bakarken

Ve rüyada derdime derman 

bulmuş kanayan yarama sürüyordum 

Ve yüreğimde  bir umut belirmiş

ve bir ses yankılanıyor dört bir yandan

sen sabret az kaldı sabret!

Bilirsin RABBİM sabredenlerledir

deniliyordu.

Birden uykudan ürpererek gözlerimi 

açtım

O rüya bana sabret dedi

Deyip hıçkırıklara boğuldum

ey can!

Ben de sana diyorum

ey can sabret!

Seher Fidaner