Ey dost!

Bak ey dost dünya döndükçe dönüyor!

Kimine dert, kimine nimet veriyor.

İmtihan hanesinde dert çanları çaldıkça çalıyor.

Usul edep bilmeyene nimet veriyor, bilene dert yolu seriliyor.

Dert yolundan yoruldum ey dost!

Rüzgar olup es geçsin dert deryalarım; deniz ol, batsın acı, hüzün, keder dert deryalarım.

Batsın ki yok olduğum yerde var olayım; canu tenimdeki yaraya merhem bulayım.

Yok rüzgar olup esmeyeceksen, dostlukta var olmaya gerek yok ey dost!

Yok var olup deniz olup da hüzün,  keder, dert yerine beni batıracaksan.

 Kanayan yaralarıma tuz biber olup yakacaksan, hiç var olmaya gerek yok.

Haa var olup da haneme güneş gibi doğacaksan, derin derin kanayan yaralarıma hakim olup merhem süreceksen tüm benliğin ile var ol ey dost!

Hanemde bir güneş gibi bir doğup bir batmaya gerek yok.

Ya tüm varlığın ile var ol, ya da tüm benliğinle yok ol ey dost!

 

Yazan: Seher Fidaner